Εργοθεραπεία

     Εργοθεραπεία είναι η επιστήμη που δραστηριοποιείται στον τομέα της υγείας και ειδικότερα στην πρόληψη, παρέμβαση και αποκατάσταση των δυσκολιών του παιδιού, που αφορούν τις δραστηριότητες καθημερινής ζωής στο σχολείο και το σπίτι.

Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Σύλλογο Εργοθεραπευτών, θα πρέπει να αναζητήσετε τη βοήθεια εργοθεραπευτή αν το παιδί σας παρουσιάζει τρεις ή περισσότερες από τις παρακάτω δυσκολίες:

• Δεν παίζει με τα παιχνίδια της ηλικίας του. Κάτι τέτοιο ενδεχομένως να σημαίνει ότι το παιδί δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά (επειδή π.χ. αντιμετωπίζει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα) ή ότι δεν τα καταφέρνει (επειδή π.χ. είναι λίγο πιο πίσω αναπτυξιακά σε σχέση με την ηλικία του).
• Αποφεύγει τη συναναστροφή με άλλα παιδιά, προτιμά να παίζει μόνο του και έχει ελαττωμένη αυτοπεποίθηση.
• Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί. Δεν έχει δηλαδή, ανάλογα με την ηλικία του, τις κατάλληλες δεξιότητες ώστε να φάει μόνο του, να κουμπωθεί ή να δέσει τα κορδόνια του, να πάει στην τουαλέτα κλπ.
• Μοιάζει αδύναμο και αδέξιο. Έχει δηλαδή ελαττωμένο μυϊκό τόνο και δεν ελέγχει τη δύναμή του και το σώμα του.
• Πέφτει εύκολα κάτω ή πάνω σε άλλους ή σε έπιπλα.
• Σπάει συχνά τα παιχνίδια του.
• Δεν του αρέσει να πηδάει, να κάνει κούνια και αποφεύγει την παιδική χαρά.
• Δυσκολεύεται να ακολουθήσει προφορικές οδηγίες.
• Δυσκολεύεται να ζωγραφίσει μέσα σε πλαίσιο, να κάνει παζλ ή να κόψει με το ψαλίδι στο νηπιαγωγείο και να χειριστεί μικρά αντικείμενα.
• Παρουσιάζει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας του.
• Η ομιλία του είναι δυσνόητη και χωρίς σωστή άρθρωση.
• Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς, δεν αφήνει διαστήματα μεταξύ των γραμμάτων και των λέξεων που γράφει, συνήθως στην Α΄ δημοτικού.
• O γραφικός του χαρακτήρας δεν είναι καθόλου καλός.
• Δυσκολεύεται να κατακτήσει ποσοτικές, χρονικές και προμαθητικές έννοιες.
• Χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση από άλλα παιδιά για να μάθει καινούργια πράγματα.
• Κουράζεται εύκολα με τις σχολικές του εργασίες.
• Συναντά δυσκολία στη συγκέντρωση και παρουσιάζει έντονη κινητικότητα η παρορμητικότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας.
• Δεν του αρέσουν οι αγκαλιές, το μπάνιο, το κόψιμο των νυχιών ή το κούρεμα των μαλλιών, ίσως επειδή δεν του αρέσει να το αγγίζουν.
• Είναι πολύ ευαίσθητο σε οσμές, γεύσεις, θορύβους ή αγγίγματα.
• Έχει δυσκολίες στον ύπνο.
• Λερώνεται υπερβολικά, επειδή π.χ. δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει το πιρούνι για να φάει, ή δεν τρώει κάποιες βασικές τροφές.
• Φτωχή οπτική, ακουστική, λεκτική μνήμη και δυσκολία εκμάθησης καινούργιων δεξιοτήτων και εννοιών.
• Κάνει στερεότυπες ή σπαστικές κινήσεις.

Ο Εργοθεραπευτής παρεμβαίνει στους εξής τομείς:

• Λεπτή κινητικότητα:ικανότητα σύλληψης μολυβιού, χειρισμού μικρών αντικειμένων κ.λπ.
• Αδρή κινητικότητα:πιάσιμο-πέταγμα μπάλας, στασικός έλεγχος, οπτικοκινητική οργάνωση, πλευρίωση, ισορροπία κ.λπ.
• Γνωστικές δεξιότητες – Αντίληψη:μνήμη, συγκέντρωση – προσοχή, μίμηση, χώρο-χρονικός προσανατολισμός, οπτική αντίληψη, σωματογνωσία κ.λπ.
• Κοινωνικές δεξιότητες:βλεμματική επαφή, προσαρμογή σε αλλαγές, κανόνες, συμμετοχή στα κοινά κ.λπ.
• Επικοινωνία: λειτουργίες επικοινωνίας, δεξιότητες συζήτησης.
• Δραστηριότητες καθημερινής ζωής: Δραστηριότητες για την αυτοεξυπηρέτηση και αυτόνομη καθημερινότητα του παιδιού όπως σίτιση, ένδυση-απόδυση, χρήση τουαλέτας κ.λπ.
• Αισθητηριακή ρύθμιση:σωστή επεξεργασία αισθητηριακών πληροφοριών

    Πρωταρχικός στόχος του εργοθεραπευτή και της εργοθεραπείας είναι ο εντοπισμός των δυσκολιών του παιδιού μέσω αξιολογητικών τεστ που χρησιμοποιεί και η ενημέρωση του γονέα/ κηδεμόνα για τις παρατηρήσεις του. Εν συνεχεία διαμορφώνεται ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρόγραμμα εργοθεραπείας βασισμένο στα ελλείματα και στις δυνατότητες του παιδιού με στόχο την επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων που θα έχουν τεθεί. Η συνεργασία του θεραπευτή με το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον του παιδιού θα έχουν σαν αποτέλεσμα τη βελτίωση της λειτουργικότητας του παιδιού, την κατάκτηση της ανεξαρτησίας του και την ομαλή αλληλεπίδρασή του σε διαφορετικά περιβάλλοντα όπως οικογένεια–σχολείο–κοινότητα.